باغ ارم شیراز هر ساله گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را مجذوب زیبایی‌های خود می‌کند. در این باغ پیاده‌راه اصلی که از مقابل استخر اصلی شروع می‌شود و تا انتهای باغ ارم کشیده شده با جوی آبی در وسط و گل‌کاری‌های زیبا مزین شده است. به دلیل شیب باغ، جوی‌ها داری پله‌هایی هستند که باعث خروشان شدن آب و طنین صدای آن در سراسر باغ می‌شوند. درختان بسیاری از گونه‌های مختلف در باغ ارم شیراز قرار دارند مانند سرو، کاج، افرا، بیدمجنون و درختان نارنج که بوی آن در فصل بهار هوش از سر گردشگران می‌برد.
درباره تاریخچه باغ ارم اطلاعات مستندی در دسترس نیست و نام بنیان‌گذار این باغ نامعلوم است؛ اما بر اساس اسناد موجود این باغ از دوران سلجوقیان وجود داشته و تا دوران قاجار بخش‌هایی به آن اضافه می‌شده است. اگر بخواهیم طبق نقل‌قول‌ها به تاریخچه این باغ پی ببریم احتمالاً باید به همان دوره سلجوقیان برگردیم. یعنی درست زمانی که حکمران فارس، اتابک قراچه، تصمیم گرفت چند باغ در فارس احداث کند، برخی تاریخ‌دان‌ها احتمال می‌دهند این باغ هم از ساخته‌های دوران او باشد.
این باغ در سلسله‌ی بعدی، یعنی در دوره زندیه توسط کریم‌خان زند بازسازی و مرمت شد. بعدها این باغ زیبا در دوران قاجاریان، بارها دست‌به‌دست شد. باغ ارم شیراز توسط «جانی خان قشقایی» و پسرش حیاتی دوباره گرفت و بنای اولیه عمارت در آن ساخته شد. سرکردگان ایل قشقایی هم در دوران قاجار و هم در دوران پهلوی در این باغ اقامت داشتند. جالب است بدانید سند رسمی باغ ارم شیراز به نام «خسرو خان قشقایی» است. این باغ در سال 1353 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد تا تحت حفاظت و نظارت دولت باشد.
نام باغ ارم از ماجرای شهر ارم، شهری بهشتی و بزرگ برگرفته شده که در داستان‌های تاریخی و مذهبی آمده است. در زمان پیامبری حضرت هود، شخصی به نام شَدّاد در قوم عاد زندگی می‌کرد. زمانی که حضرت هود او را به پرستش خدا دعوت کرد و بهشت را برای او توصیف کرد، شداد دعوت پیامبر را نپذیرفت و اقدام به بنای شهری سرسبز و پر از کاخ‌های نقره و طلا کرد تا جایگزین بهشت باشد. این شهر زیبا و بزرگ و دیدنی، «ارم» نام داشت. باغ ارم شیراز که از زیباترین باغ های شیراز بوده و در زیبایی و سرسبزی زبانزد است با اشاره‌ای به این روایت نام گرفته است.